Beste Frank, beste Siem,
Met deze brief wil ik mij, aan de vooravond van de belangrijke wedstrijd Ajax – VVV, tot jullie wenden. Wil ik jullie even apart nemen, om voor eens en voor altijd van iets af te zijn, wat mij al tijden aan jullie stoort. Vooral aan jou, Frank, maar dit seizoen dus ook aan Siem. En begrijp me goed, ik zeg dit alleen maar om jullie, en daarmee dus onze prachtige club te helpen. Noem het maar ‘in het belang van Ajax’, dat deden er meer de laatste jaren. Maar dat is het in mijn ogen dus ook. Je kent me.
Het moet nu echt eens ophouden, Frank. VVV staat zestiende, en komt met knikkende knietjes zaterdagavond naar Amsterdam. Dat weten wij en dat weten zij. Limburgers zijn leuk, maar ze schijten een vlaai als ze de rivieren over moeten. Is altijd al zo geweest en dat moet ook zeker zo blijven. Geert Wilders doet het inmiddels ook weer, en dat is goed zo. Is zelfs landsbelang.
Maar ga nu in vredesnaam op die persconferentie vrijdagmiddag niet ook nog eens uit zitten stralen, dat je het allemaal al weet. Je hebt een prachtige glimlach, Frank, maar bewaar die voor het derde achteloze doelpunt van je aanvoerder, zaterdagavond. Voor dat rollertje, dat tergend langzaam via binnenkant paal alsnog binnen rolt. Met wat hollende Limburgers erachteraan, wanhopige eindigend in de netten. En neem dat derde doelpunt voor kennisgeving aan. Een knipoog naar Hennie, een zacht stompje tegen de brede schouder van Dennis, dat moet genoeg zijn. Niet met zijn drieën in een innige groepsknuffel zes keer op en neer springen, omdat we gescoord hebben tegen een plaatselijke VVV, ok? Kom op zeg.
Maar ga vooral niet…
